Anderen zijn mijn spiegel

Altijd heb ik het spannend gevonden: contact maken met andere mensen. Niet zozeer het eerste contact. Ik geniet van het onbevangen aangaan van contacten en het ontdekken van ongerepte paden...

Maar die contacten daarna, pfff, dan gaat mijn mind denken: Wat verwachten ze van mij? Wat vind ik van hen? Maar wat als zij anders denken dan ik? Wat als het toch niet klikt?

Zucht, ik maak het mezelf niet makkelijk 🙄.

Natuurlijk zijn dit onzekerheden en iedereen heeft 'ie weleens. Maar fijn en zinvol zijn ze niet. Hoe kan een contact met iemand fijn, positief en betekenisvol blijven, ook al verschil ik van mening, zie ik de wereld totaal anders of irriteer ik me zelfs aan die persoon? Verstandelijk ‘weet' ik dat je het niet met iedereen eens kunt zijn en dat niet iedereen het eens zal zijn met jou, maar in de praktijk blijft dit een uitdaging die me dwars zit...

Maar gelukkig heb ik er sinds kort iets op gevonden! De kern van mijn ontdekte oplossing ligt in het gegeven dat we onze denkwereld op anderen projecteren: wat jij ziet bij anderen, is puur en alleen een reflectie van wat er in jouw mind allemaal afspeelt.

Jíj geeft betekenis aan hetgeen jíj ziet.

[laat dit even op je inwerken]

Zo kunnen we met meerdere mensen eenzelfde object zien - zoals een schilderij - en ons (onbewust) op totaal iets anders focussen: de één kijkt meer naar het kleurgebruik, de ander naar details, de omlijsting, of het schilderij in zijn totaliteit.

Daarna roept het beeld ook nog andere gevoelens in ons op: je vindt het mooi of juist niet, interessant, raar, grappig etc.

Ook een woord als ‘boerenkool' kan totaal verschillende associaties oproepen, zoals gezelligheid, behoefte aan spekjes en jus, of een bittere geur.

Iedereen haalt er een eigen verhaal bij, gebaseerd op hun eerdere ervaringen. En met deze ervaringen kleuren we onze eigen waarneming in. We drukken een eigen beeld van het schilderij of het woord ‘boerenkool’ in onze mind af.

Het verschil in focus en de betekenis die we het object geven, maken onze waarneming uniek. We zien uiteindelijk niet hetzelfde, ook al hebben we het over hetzelfde schilderij! We kijken ieder een andere film in dezelfde setting, ook nu je dit leest.

Wat bizar als je hier stil bij staat!

Dít gebeurt ook als we contact maken met anderen: wat we zien van iemand, is puur wat we projecteren op die persoon. Dus ook ik plak dus een geheel eigen verhaal op de betreffende persoon. Ik kleur mijn waarneming in met positief of negatief, belangrijk of onbelangrijk, stom of leuk, grappig of vervelend etc. Mijn waarneming van de buitenwereld wordt bepaald door hoe ík (mijn mind) die inkleurt en niet zozeer door de persoon waar ik contact mee maak.

Wow, dit is de wereld op z’n kop 🙃!

Met andere woorden, wat ik denk over een ander, vertelt meer over hoe mijn denkwereld in elkaar zit, dan dat het iets zegt over die persoon. Die persoon triggert hooguit een bepaalt gevoel bij mij, maar dat is niet ‘de schuld’ van die persoon. Ik hoef deze trigger dus ook niet te betrekken op mijn relatie met die persoon. Integendeel, het zegt meer over mijzelf en mijzelf alleen!

Nu ‘weet' ik al heel lang dat kritiek van iemand anders meer zegt over die ander dan over jou. Maar nu pas 'ervaar' ik de werkelijke waarde ervan in mijn contact met anderen: die ander is een spiegel van wat er in mijn mind omgaat. Alleen al dit besef geeft mij meer de vrijheid om onbevangen contacten aan te gaan met anderen en het minder te dramatiseren met bijvoorbeeld vragen als ‘Mag hij/zij mij wel? Ben ik het daar mee eens of niet? Moeten we het wel of niet eens zijn?’ Want het maakt namelijk helemaal niets meer uit. Alles is goed. En als ik iets vervelends voel, dan zegt dat gevoel meer over wat er in mij gebeurt.

Elk moment is weer een kans voor een nieuw contactmoment, een nieuw besef van hoe mijn mind werkt. Ik kijk in de spiegel van mijn mind, door met anderen in contact te gaan. Mooi toch?! Gedachten over een relatie zijn gedachten in MIJN mindveld en gaan helemaal niet over die ander. Het gaat over mij, het zijn mijn obstakels en zo kan ik er vervolgens wat mee.

Dit besef maakt het voor me mogelijk om ieder contact vrij vanuit het hart❤️ aan te gaan. Ik hoef de wereld niet te veranderen om gelukkig te zijn. Hoe mooi is dat! En hoewel ik beginnend ben in dit spel-der-spiegels, het geeft me een kick om dit alleen al te beseffen.

Wie weet had jij hem al door 😉.

Dank je voor het lezen.