Wie ben je? Wat in jou voelt ECHT aan? Wanneer ben je op z’n ‘echtst’? Hoe echter je bent, hoe vrijer je leeft, des te meer je handelt, denkt en voelt vanuit een innerlijk weten. Je voelt je zelf ook meer verankerd in jezelf. Hoe kom je tot die echtheid? Wat maakt jou echter?
Wat is dat echt zijn? Is dat ‘je afstoten van anderen’ door rebels en vooral anders te zijn? Is dat imponeren van anderen of je juist afzonderen door in een hoekje te kruipen en daar proberen echt te zijn?
Echt zijn gaat niet zozeer om de buitenwereld: wat anderen er van vinden of dat je je vergelijkt met anderen. Echtheid in jou is vooral die eerlijkheid, oprechtheid in jou, die op een neutrale en liefdevolle manier zegt wat zinvol en nuttig is. Dat kán gaan over iets in de buitenwereld, maar die stem is ín jou, gericht aan jou en aan niemand anders.
Echt zijn gaat vooral om eerlijk zijn naar jezelf. Dat is niet die harde kritische stem die tegen jou zegt ‘Stommerd, wees eens eerlijk!’ Die harde stem is enkel die aangeleerde criticus in je over wat móet, hoort etc. De stem die de echtheid in jou vertolkt is neutraal en schreeuwt helemaal niet. Waarom zou het ook? De waarheid voelt al hard genoeg aan. Het vraagt eerder om moed en rust wil je de stem te horen. Je hebt een dosis liefdevol geduld nodig om stil te durven staan bij wat er écht toe doet. En in vele gevallen móet je er wat mee, al is het het leren accepteren van een situatie.
Niemand om jou heen kan zeggen wat je moet denken, zeggen of doen om echt te zijn. Alleen jij kan dat! Anderen kunnen voelen of je echter bent of dat je toch meer in een rol blijft hangen. Het voelt veel aangenamer als iemand meer zichzelf voelt. Het is een soort rust die iemand dan uitstraalt. Weet: het gaat niet om charisma of imponeren. Nee, de rust dat iemand durft te zijn die die werkelijk is, zorgt er vanzelfsprekend voor dat jij ook meer jezelf durft te zijn.
