Zelf-sympathie, de tweede stap naar zelfcompassie
Zelfcompassie blijkt dé manier om jezelf te kunnen ontdoen van alles wat je niet bent. Je verankert jezelf in je kracht en je creëert zo persoonlijke VRIJHEID❤️! Maar wanneer spreek je van zelfcompassie en nog belangrijker: wat betekent zelfcompassie in de praktijk? Hier de tweede stap naar meer zelfcompassie: zelf-sympathie.
Hoe laat je pijn los?
De eerste stap naar zelfcompassie is zelf-empathie, waarin je jouw pijn erkent en er laat zijn. Het risico achter zelf-empathie is dat je blijft hangen in zelfmedelijden als je jouw pijn als ‘zwakte’ ziet en ervaart als iets dat jou overkomt (door anderen of de situatie). Als je niet uitkijkt blijf je hangen in emoties (zie blog ‘Zelf-empathie, de eerste stap naar zelfcompassie’. Mijn tip was: laat je pijn er zijn en laat deze vervolgens los. Maar hoe doe je dat? Hier helpt het toepassen van (zelf-)sympathie bij.
De tweede stap in het tonen van compassie naar de ander, is het ervaren van sympathie: “Ik voel met je mee, ook al kan ik niet alles begrijpen.” Bij sympathie hoef je niet hetzelfde te hebben ervaren om je in te kunnen leven in de ander (wat bij empathie wel het geval was). Je hoeft ook niet te kunnen ‘levelen' met die ander, maar je ziet dat de ander pijn heeft, je laat die pijn er zijn en dat is genoeg. Je hoeft dus geen uitleg te krijgen om te begrijpen dat de ander in pijn is. Je accepteert wat je waarneemt, wat er is. De noodzaak om het hele verhaal erachter te horen, is niet nodig voor jou. Als iemand pijn heeft, dan is dat zo, punt.
Als het gaat om zelf-sympathie (sympathie naar jezelf), dan sta je jezelf toe om emoties er te laten zijn, ook al begrijp je (nog) niet alles van wat je nu ervaart. Met deze stap accepteer je simpelweg wat je ervaart. Je laat emoties er zijn, zonder dat je er een label van ‘zwakte’, ‘goed' of ’niet goed’ op plakt. Je duwt de emoties niet weg, je maakt ze niet groter (dramatiseren), je gaat niet in gesprek met de emoties of analyseert ze kapot (dat vergroot jouw emoties, zoals bij zelfmedelijden). Zelf-sympathie helpt je om jouw emoties er te laten zijn zodat je ze in alle kalmte kunt observeren. Je kunt veel helderder waarnemen in hoe je je voelt, hoe jouw 'interne systeem' werkt, omdat jouw mind helder kan functioneren.
Daarom is het zo belangrijk om bij emoties terug te vallen op een rustige ademhaling. Een rustige ademhaling brengt jouw mind naar een meer meer kalme staat en laat jouw emoties wegvloeien. Net als iedereen heb ook jij een eigen uniek 'intern systeem', dat is gecreëerd en beïnvloed door:
jouw opvoeding, waarin je hebt geleerd wat ‘goed’ is en wat ‘slecht’ of hoe het simpelweg hoort;
jouw eigen ervaringen die positief of negatief gekleurd zijn;
en door de mensen om je heen.
Het helpt om jouw ‘interne systeem’ te leren kennen: jouw (onbewuste) gewoonten, jouw behoeften en impliciete verwachtingen. Het is mooi als je bewuster wordt van jouw interne neigingen, zodat je ze kan observeren en daarmee meer en meer mag loslaten.
Zelf-sympathie helpt je om jezelf te bevrijden van aloude patronen, want met zelf-sympathie zeg je tegen jezelf: “Het is ok om je zo te voelen zoals je je nu voelt. Dat mag. Voel wat je voelt, zonder dat je er wat mee moet. Laat het gevoel komen… en laat het gevoel vervolgens gaan. Het is ok om te voelen wat je voelt. Jouw gevoel mag er zijn.”
Je nodigt jezelf uit om te ervaren, los te laten en daarmee meer te zijn wie je diep van binnen bent.
In onderstaande video spreekt Carl Safina (PhD in ecologie en professor in natuur en mens) over wat dieren denken en voelen. Hij legt op een begrijpelijke manier uit hoe het leven en de minds van dieren in de wereld werken en hoe vergaand hun ontwikkelingen zijn, ook als het gaat om empathie en compassie. Bij 7.40 minuten vindt je de uitleg over de drie stappen van compassie. Enjoy❤️