Zelfcompassie, de derde stap

Zelfcompassie blijkt dé manier om jezelf te kunnen ontdoen van alles wat je niet bent. Je verankert jezelf in je kracht en je creëert zo persoonlijke VRIJHEID❤️! Maar wanneer spreek je van zelfcompassie en nog belangrijker: wat betekent zelfcompassie in de praktijk? Hier de laatste stap: zelfcompassie.

De onvoorwaardelijke actie

De derde en laatste stap is compassie zelf. Compassie is het verbinden van een actie aan het ervaren van empathie en/of sympathie. Compassie is het halen van een glaasje water als iemand erg van streek is. Of je geeft de persoon een troostende arm of blijft even bij die ander. Je bent er voor die ander, omdat je voelt dat dat nodig is.

Als je compassie toont naar de ander, zeg je: “Ik voel met je mee en kan nog niet alles begrijpen, maar ik ben er voor je”. Juist die laatste toevoeging ‘ik ben er voor je’, raakt de essentie van compassie. Het toont namelijk een actie: je bent er voor die ander en je handelt hiernaar.

Het klinkt zo simpel, maar dat is het niet. In compassie zit een onvoorwaardelijkheid in het doen: je verwacht niets terug als je het glaasje water aan die ander geeft, je hoeft geen ‘dank je wel’ te horen om er voor die ander te zijn, je hoeft geen applaus van anderen. Het alleen dóen, het tonen van compassie, voelt goed en is al (intrinsieke) motivatie genoeg om het te doen. Meer hoeft niet. Deze onvoorwaardelijkheid is de kern van onzelfzuchtig handelen.

Als je bovenstaande vertaalt naar zelfcompassie, compassie naar jouzelf, dan zeg je tegen jezelf: “Ik zie je, ik voel je, ik ben er voor je. Je mag er helemaal zijn. Je verdient het om van gehouden te worden, om gesteund te worden. Je hebt pijn gehad, je hebt geleden en je mag jezelf de tijd geven om te helen. En ik weet dat je hieruit zult komen, dat je moediger en sterker bent dan je je wellicht voelt op dit moment. Maar ik weet dat je dit kunt en ik ben er voor je, wat er ook gebeurt.”

Zelfcompassie is de moederlijke stem in jou, die jou kracht inspreekt. Deze stem helpt je om te mógen helen, om pijn te hebben, maar ook de stem die je laat geloven in jezelf en in jouw kracht om er doorheen te komen. Iedereen heeft behoefte aan deze stem, maar vaak zoek je die steun buiten jezelf, omdat je niet bewust bent van deze helende kracht in jouzelf.

Zelf heb ik zulke momenten ervaren bij mensen die me dit gevoel van compassie gaven door alleen al simpelweg een arm om me heen te slaan of te zeggen dat ik even rust mag nemen. Zij triggeren de kracht van compassie in mij om mezelf te helpen en goed voor mezelf te zorgen. Vaak zijn deze mensen een mooi voorbeeld van hoe je ook in het leven kan en mag staan. De boodschap van "Je mag er zijn. Je doet er toe.” , raakt de kern van psychologische veiligheid (zie onderzoek van Amy Edmondson over 'Psychological Safety’). Pas als je je psychologisch veilig voelt, zul je groeien, jezelf ontwikkelen en de moed hebben om deze kracht ook weer te delen met anderen. Dit hele proces wordt ook wel ‘de Cirkel van Moed’ genoemd. Daar zal ik later over schrijven.

In onderstaande video spreekt Carl Safina (PhD in ecologie en professor in natuur en mens) over wat dieren denken en voelen. Hij legt op een begrijpelijke manier uit hoe het leven en de minds van dieren in de wereld werken en hoe vergaand hun ontwikkelingen zijn, ook als het gaat om empathie en compassie. Bij 7.40 minuten vindt je de uitleg over de drie stappen van compassie. Enjoy❤️